De weg naar verbondenheid en zelfacceptatie van Janneke
Ambassadeur Janneke vertelt graag meer over wat eenzaamheid voor haar betekent.
‘Ik zie jou’ is een initiatief van de Lokale Coalitie Samen Eén tegen Eenzaamheid Oude IJsselstreek.
Ook in 2025 zullen we portretten delen om elkaar te inspireren, elkaar te zien en tot een gesprek uit te nodigen.
Omzien naar elkaar doen we samen!
Verhaal Janneke
Eenzaamheid is voor mij het gevoel anders te zijn dan anderen en dat je niet voldoet aan de normen van de maatschappij. Dit gevoel heeft me al van kinds af aan achtervolgd. Het is een proces van ontrafelen geweest: hoe komt het dat ik me zo vaak eenzaam voel, zelfs in gezelschap? Tot een paar jaar geleden leidde ik een leven dat niet mijn eigen leven was.
De meningen van anderen was tot voor kort de leidraad in mijn leven. Ik heb lange tijd niet de kans gepakt om mijn eigen pad te gaan volgen, wat me diep eenzaam maakte. Ik nam genoegen met een situatie die me diep van binnen helemaal niet gelukkig maakte.
Het besef dat ik de regie over mijn eigen leven wilde, kwam pas na enkele ingrijpende gebeurtenissen, waaronder een hernia die ik opliep. Dit was voor mij het eerste keerpunt. Ik merkte dat ik heel veel deed om anderen tevreden te houden, aardig gevonden te worden of ergens bij te horen. Maar door steeds maar met anderen en alles buiten mezelf bezig te zijn, was ik niet trouw aan mijn eigen basis en verbinding met mezelf. Opgekropte emoties, waar ik volledig aan voorbij was gegaan, hadden zich vastgezet in mijn onderrug en mijn lijf zei abrupt: “STOP! Zo kan het niet langer.”
Herstel volgde en gek genoeg viel ik daarna toch stukje bij beetje weer terug in oude patronen. Dingen die niet werkten voor mij of die ik niet als prettig ervaarde, herkende ik wel steeds sneller. Er vervolgens ook iets mee doen was nog weleens een uitdaging.
Uiteindelijk besloot ik mijn vorige baan te beëindigen, zonder dat ik wist wat ik daarvoor terugkreeg. Ik was het gevoel van wie ik was kwijt en doofde langzaamaan uit, doordat het me geen energie meer gaf. Op het moment dat ik thuis kwam te zitten, viel alles om me heen in elkaar.
Net voor ik uit dienst ging, meldde ik me bij maatschappelijk werk. Dit vormt de start van een speurtocht naar mezelf en mijn behoeften. Het was een tijd waarin ik eindelijk ruimte gaf aan mijn talenten en de dingen die ik voor mezelf wilde doen.
Ik gunde mezelf een coachtraject waarin ik ondersteund ben om met mezelf aan de slag te gaan. Mijn coach hielp me om de vinger op de zere plekken te leggen en me bewust te maken van mijn situatie, denkbeelden en patronen. Een enorme betekenisvolle verbinding!
Ik heb zelf veel geïnvesteerd in mezelf, waardoor de eenzaamheid niet echt een issue meer is. Dat is vaak niet meteen zichtbaar, maar ik weet nu wat ik wil, wat mijn kracht is en waar ik naartoe wil. Het heeft jaren van hard werken gekost om mezelf weer te vinden en te beseffen dat het oké is om je anders te voelen en je niet altijd te kunnen meten aan die maatschappelijke norm.
Mijn missie is om mensen die ook het gevoel hebben anders te zijn en zich daarop beoordeeld voelen, te ondersteunen. Ik wil met hen meewandelen op hun pad en meer licht laten schijnen op dit onderwerp van eenzaamheid en zelfacceptatie. Het is cruciaal om te begrijpen en ervaren dat het niet uitmaakt wie je bent of hoe je je voelt – Het geeft niet wat je bent!
Ik wil mensen uitnodigen die stap uit de schaduw te zetten en jezelf niet langer weg te cijferen. Uit ervaring kan ik zeggen dat dit heel waardevol is. Je hoeft je niet te schamen voor je gevoelens; het is belangrijk om open te zijn en te blijven zoeken naar verbinding. Samen kunnen we een verschil maken!
